Nierpyeloectasie is een pathologie waarbij sprake is van een anatomische toename van het nierbekken - de nierholte, waar de urine zich ophoopt. In het bekken komt urine uit de nierbekers en komt dan in de urineleiders, waardoor het naar de blaas wordt getransporteerd. De diagnose pyeloectasie is een indirect teken dat de uitstroom van urine uit het bekken verstoord is.
Oorzaken van nierpyelonectasie bij de foetus
Pyeloectasie bij de foetus kan het gevolg zijn van een abnormale ontwikkeling of van een erfelijke aanleg voor pathologie. De uitzetting van bekken vindt plaats vanwege de verhoogde druk van urine in de nier. Dit komt door de moeilijke uitstroom. Het kan worden verstoord door de vernauwing van de urinewegen, die zich onder het bekken bevindt. De urineleider kan versmald zijn door zijn inferieure ontwikkeling, door het bloed van buitenaf met een spike of een tumor in te drukken.
Maar de meest frequente provoker van de uitstroom van urine is een tegengestelde stroom van urine uit de blaas. Dit komt door een storing in de klep, die dit fenomeen zou moeten voorkomen.
Deze pathologie komt vaker voor bij de foetussen van de mannelijke foetus. Dit is te wijten aan de eigenaardigheden van de structuur van de urinewegen. Bij jongens zijn de vergrote renale bekkenorganen van fysiologische aard en nierpyelonectasie bij mannelijke kinderen is vaak een norm, eerder dan een pathologie. Fysiologische pyelonectasieën van de nieren bij de foetus zijn vaker bilateraal dan eenzijdig. Deze veranderingen moeten in de dynamiek worden waargenomen, alleen dan kunnen de bijbehorende conclusies worden getrokken.
Behandeling van pyelonectasia
De neuroloog bepaalt de procedure voor de behandeling van pyeloectasie, gebaseerd op het resultaat van het onthullen van de onderliggende oorzaak
Ongeacht of het gaat om linkszijdige of rechtszijdige pyeloectasie bij de foetus, het kind moet minstens een jaar door een neonatoloog worden geobserveerd. Veel gevallen van anomalieën moeten operatief worden gecorrigeerd.
Een goede profylaxe is erg belangrijk, wat inhoudt dat het gebruik van vocht wordt beperkt en de ontstekingsprocessen van de urinewegen worden geëlimineerd.