In elke samenleving maken mensen onderscheid tussen andere mensen en groepen, leren ze een verband te vinden tussen deze verschillen met elkaars kwaliteiten of hun relatie tot een groep.
In verschillende culturen zijn er bepaalde verschillen in gedrag, gevoelens tijdens relaties tussen mensen. De essentie van dit verschil ligt in de individuele rol van elke persoon in vergelijking met de rol in het team.
Een aanzienlijk deel van de moderne mensheid leeft in samenlevingen, waar in de meeste gevallen de belangstelling voor de groep als geheel de interesse in elk individu domineert.
Wat is collectivisme?
Collectivisme is dus een soort wereldvisie, volgens welke in de formatie van beslissingen de nadruk wordt gelegd op het belang van het collectief. Het betekent de interesse van mensen in nauw verbonden groepen, gemeenschappen.
Collectivisme is geclassificeerd als:
- Horizontaal.
- Vertical.
In de horizontale representeert hij zichzelf als bestaande uit een binnenste groep. Daarin heeft iedereen gelijke rechten. De doelen van de maatschappij hebben de overhand boven persoonlijke interesses. Maar horizontaal collectivisme wordt gekenmerkt door een slecht ontwikkelde groep die, inherent aan deze soort, denkt aan het onderdrukken van de manifestatie van de persoonlijkheid door de maatschappij.
Een voorbeeld van dergelijke subculturen zijn slechts enkele landen (aangezien deze landen tegenwoordig helemaal niet bestaan). In de verticaal verwijst de persoonlijkheid naar vertegenwoordigers van interne groepen, gekenmerkt door hiërarchische relaties, status. Voor beide soorten is het principe van het collectivisme kenmerkend, volgens welke het leven van de maatschappij, haar belangen ten opzichte van het individu voorop zouden moeten lopen bij elke persoon.
Opvoeding van het collectivisme
De mate van zijn invloed op de persoonlijkheid wordt bepaald door een welwillende, zorgzame houding ten opzichte van de innerlijke wereld van het individu. Dus op basis hiervan ontwikkelde zich het collectivistische concept van pedagogisch onderwijs. Het doel hiervan was om vanaf de kindertijd een gevoel van collectivisme bij te brengen.
Vanaf jonge leeftijd leerden kinderen games die bijdroegen aan de verwerving van teamworkvaardigheden. In teamspellen werd kinderen geleerd niet alleen te geven om hun persoonlijke resultaten, maar ook om teamtaken, het vermogen zich te verheugen in de prestaties van andere kinderen, tactvol te beoordelen, vooral de nadruk te leggen op waardigheid, niet op negatieve eigenschappen.
Dat wil zeggen dat de essentie van het opleiden van het collectivisme ligt in het feit dat een persoon in de eerste plaats in verwarring moet worden gebracht door de problemen van de maatschappij, het collectief waarin hij zich bevindt, ernaar moet streven om eventuele problemen die hier ontstaan op te lossen. Persoonlijkheid moet leren niet als hotelpersoon te denken, maar als een onlosmakelijk onderdeel van het collectief.
Individualisme en collectivisme
Individualisme en collectivisme zijn een soort tegenstellingen in betekenisconcepten.
Dus individualisme is een soort wereldbeeld, met als belangrijkste principe individuele vrijheid. Volgens het individualisme moet een persoon zich houden aan de regel van "alleen op zichzelf vertrouwen", moet hij zijn eigen persoonlijke onafhankelijkheid hebben. Dit soort wereldbeschouwingen verzet zich tegen de doctrines van onderdrukking van het individu, in het bijzonder als een dergelijke onderdrukking wordt geproduceerd door de maatschappij of de staat.
Individualisme is het tegenovergestelde van socialisme, holisme, fascisme, etatisme, collectivisme, communisme, sociale psychologie en sociologie, totalitarisme, die als hun voornaamste doel hebben de onderwerping van de mens aan de samenleving.
Volgens de peiling op F. Trompenaarsu was het grootste aantal respondenten dat zich hield aan individualistische waarden:
- 89% zijn Israëlische respondenten.
- 74% - Nigeria.
- 71% - Canada.
- 69% - de VS.
In de laatste plaats is Egypte (slechts 30%).
Opgemerkt moet worden dat collectivisme niet kenmerkend is voor de moderne westerse samenleving, in vergelijking met individualisme. Dit kan worden verklaard door zowel de wereldvisie van mensen te veranderen, als door de ontwikkeling van verschillende richtingen in de psychologie, filosofie, die de leer van het collectivisme heeft verdrongen.