Onlangs kan men vaak horen praten over het probleem van de spiritualiteit van de moderne samenleving. Religieuze leiders, culturele figuren en zelfs afgevaardigden praten veel en mooi, worden boos op de media en spreken over de destructieve impact op de jongere generatie. En er kan niet worden gezegd dat er geen maatregelen zijn genomen om de spiritualiteit van het individu te ontwikkelen en te onderwijzen - informatie die door de massamedia wordt gegeven, wordt streng bewaakt, religieuze onderwerpen worden op scholen geïntroduceerd en op de centrale televisiekanalen kan men de programma's zien die worden geleid door spirituele pastors. Niemand zegt dat dit slecht is, maar het is twijfelachtig dat al deze acties kunnen helpen het probleem van de menselijke spiritualiteit op te lossen. Waarom, laten we het uitzoeken.
Wat is de spiritualiteit van de mens?
Voordat we het hebben over de spiritualiteit en het gebrek aan spiritualiteit van het individu, is het noodzakelijk om te bepalen wat door deze concepten moet worden begrepen, omdat er veel misvattingen zijn op dit gebied.
Globaal genomen is spiritualiteit een verlangen naar zelfontplooiing van de geest, een gebrek aan gehechtheden aan het sensuele leven, lage genoegens. Bijgevolg is gebrek aan spiritualiteit het verlangen om te verzadigen (niet te verwarren met elementaire bevrediging) met de behoeften van iemands fysieke zelf, zonder aan iets anders te denken.
Vaak wordt spiritualiteit van een persoon geassocieerd met religie, het bezoeken van religieuze instellingen en het lezen van dergelijke literatuur. Maar het is nog steeds onmogelijk om een gelijk teken tussen religiositeit en spiritualiteit te plaatsen, er zijn veel voorbeelden waarin mensen die regelmatig naar de kerk gaan de ergste vertegenwoordigers van het menselijk ras zijn. Het kruis (halve maan, rode draad om de pols) is slechts een symbool van spiritualiteit, maar niet de manifestatie ervan.
Er kan niet gezegd worden dat spiritualiteit afhankelijk is van onderwijs - de kennis van de wetten van Newton, de data van de doop van Rus en de namen van de apostelen zullen een persoon niet redden van doofheid voor andermans pijn en lijden. Daarom, wanneer ons wordt verteld dat de introductie van religieus onderwijs zal bijdragen tot het leggen van de grondslagen van spiritualiteit, kan men alleen sympathiseren met zo'n onbeholpen bedrog.
Spiritualiteit wordt niet op school onderwezen, het leven leert het. Iemand komt al ter wereld met deze eigenschap, die naarmate het ouder wordt, een duidelijk besef wordt dat alles tastbaar - vergankelijk en zonder innerlijke vulling geen enkele zin heeft. Iemand heeft serieuze levensproeven nodig om te begrijpen
Soms hoor je dat een moderne vrouw, cultuur en spiritualiteit, de concepten niet vergelijkbaar zijn, zeggen ze, we zijn zo verzandt in alledaagse problemen, we houden zoveel van geld dat er nergens meer ruimte voor is. Misschien heeft deze mening het bestaansrecht, maar laten zij die dat zeggen, zich herinneren wanneer ze voor het laatst voor de mooie foto vervaagden, zonder te proberen te berekenen hoeveel dit wonder kan kosten.