De Griekse godin van liefde en schoonheid Aphrodite - een van de beroemdste vertegenwoordigers van het Olympische pantheon, waarvan de belangstelling eeuwenlang niet zwakker wordt. En dit is heel begrijpelijk - liefde is de sterkste stimulus, en roept de mooiste en meest walgelijke daden op.
Geboorte van de Griekse godin Aphrodite
In alle bekende mythen van het oude Griekenland verscheen de godin van de liefde Aphrodite uit zeeschuim. Ze was zo mooi dat de nabijgelegen ertsen onmiddellijk de jonge godin sierden met juwelen en een lichaam dat de hemelse koningin waardig was, op haar lichaam wierp. De enige vraag die nog onduidelijk is, is waarom het zeeschuim dit prachtige schepsel voortbracht. Volgens een van de versies kreeg het bloed het bloed van Crohn's uranium, in het schuim, aan de andere - de zaadvloeistof van Zeus. En als de eerste versie als correct wordt beschouwd, is Aphrodite een chtonische godin, die haar kracht in het algemeen verklaart.
De spontane liefdeskracht van Aphrodite was zo overweldigend dat zelfs de machtigste der hemelingen van het Olympische pantheon niet konden weerstaan. Slechts drie godinnen stonden onverschillig tegenover liefdesbedels - de wijze Athena, de maagdelijke jager Artemis en de nederige Hestia. En onder het soort mensen onverschillig voor de charme van de godin van liefde, was Aphrodite helemaal niet - toen ze verscheen, begonnen mensen weg te kwijnen in liefdeservaringen en streefden ze ernaar een gezin te stichten. Naast liefde en schoonheid wordt Aphrodite beschouwd als de godin van vruchtbaarheid, lente en leven.
Onder de scheldwoorden, die de Griekse godin Aphrodite - fialkovenchannaya, smykolyubivaya, peno-geboren. Ze werd altijd afgebeeld omringd door bloemen - rozen, viooltjes, lelies en vergezeld door een reeks prachtige nimfen en harytes. In de schilderijen verschijnt Aphrodite als een magnifiek meisje en een slanke schoonheid, maar altijd onveranderlijk hetzelfde - haar beeld komt volledig overeen met de geaccepteerde kanons van schoonheid van de tijd dat de kunstenaar leefde.
Mythen over de godin van liefde en schoonheid Aphrodite
Volgens de oude Griekse mythologie van liefde, werd de godin Aphrodite gezocht door vele machtige goden, zoals Poseidon. Maar vreemd genoeg werd de echtgenoot van de prachtige God-geboren godin de lelijke en slappe Hephaestus - de god van het smeden van vaardigheid, in staat om decoraties te creëren van onovertroffen schoonheid en magische artefacten. De man behandelde zijn vrouw echter meer dan koel en genoot van het werk. En Aphrodite hield zelf van Ares, die door vele oorlogsgoden werd gehaat. Deze buitenechtelijke relatie gaf geboorte aan Eros, Anterot, Harmony, evenals aan Deimos en Phobos - de metgezellen van Ares.
Het verlangen van de godin van liefde voor de god van oorlog en haat bevestigt ook de chtonische oorsprong van Aphrodite, tk. het alles absorberende gevoel van welke richting dan ook is ouder dan de spiritualiteit die wordt voorgeschreven door de later geboren Griekse mythen. Trouwens, de god Eros, wiens late mythen zijn opgetekend in het aantal kinderen van Aphrodite, was in oude mythen het product van Chaos, d.w.z. - chtonische godheid, bezit krachtige energie. En zelfs later, Eros
Net als andere Olympische goden, was de godin van de liefde Aphrodite erg geïnteresseerd in het leven van mensen en bemoeide ze zich vaak in hun relatie. Ze inspireerde een overweldigende liefdesrelatie voor Paris Helen, de vrouw van koning Menelaos. Als verdediger van Troje hielp ze Parijs ontsnappen aan de dood tijdens een gevecht met een misleide echtgenoot. Echter, om Troy uiteindelijk te redden, kon ze niet - de stad viel.
In het epos van Homerus en latere mythen wordt Aphrodite al afgebeeld als een flirterige, verfijnde godin, liefhebbende neger en wellustige ontspanning. Dit beeld is opvallend anders dan het beeld van een krachtige chtonische godin. Deze verzwakking suggereert dat mensen rustiger zijn geworden over natuurlijke fenomenen en minder bang voor hen zijn.