Immuniteit is het vermogen van het lichaam om de activiteit van bacteriën, toxines en andere schadelijke stoffen te verstoren. Maak nu onderscheid tussen dergelijke soorten immuniteit als aangeboren en verworven, die op hun beurt weer in andere vormen worden verdeeld, afhankelijk van de toestand van het organisme en de ontwikkelingsvoorwaarden.
De belangrijkste soorten menselijke immuniteit
Immuniteit speelt de rol van een beschermende barrière die een persoon scheidt van de omgeving. Zijn hoofdtaak is het behouden van de gezondheid van het lichaam en zijn normale vitale activiteit.
De belangrijkste soorten immuniteit zijn erfelijk en verworven, die zijn onderverdeeld in:
- actief;
- passief.
Aangeboren immuniteit, ook wel humoraal genoemd, wordt geassocieerd met de kenmerken van het lichaam, die bij de geboorte door overerving worden overgedragen.
De actieve vorm ontwikkelt zich na het wegwerken van ziektes. In dit geval wordt het immuungeheugen gevormd tot een specifieke bacterie.
Passieve vorm wordt gevormd tijdens de ontwikkeling van de foetus tijdens het transport van antilichamen van moeder op kind, waarbij de mentale toestand en het milieu een belangrijke rol spelen.
Verworven beschermende vaardigheden worden gedurende het hele leven ontwikkeld. Het verworven immuunsysteem van een persoon impliceert ook de aanwezigheid van dergelijke immuniteitstypes als actief en passief.
Met een actieve vorm van immuniteit begint te werken na de ziekte.
Passief wordt verkregen als gevolg van vaccinatie of de introductie van therapeutisch serum, wat resulteert in dergelijke vormen van immuniteit:
- levensduur;
- tijdelijk.
Vaccin is een soort immuniteit
Een kunstmatige vorm wordt ook post-vaccinatie genoemd, omdat het wordt gevormd na het gebruik van vaccins die zijn geproduceerd uit bacteriële cellen, wat resulteert in de vorming van beschermende antilichamen.
Actieve immuniteit wordt gekenmerkt door een langzame productie, binnen twee maanden. Afhankelijk van de snelheid waarmee beschermende functies worden gevormd, kunnen alle mensen worden ingedeeld op soort immuniteit in:
- erg snel - vanaf twee weken;
- traag - vanaf twee maanden of meer.
Passieve kunstmatige immuniteit ontstaat in het lichaam in de kortste tijd en behoudt zijn beschermende eigenschappen gedurende 8 weken. Een passieve immunisatiewerkwijze produceert sneller antilichamen dan de actieve. Daarom is immunisatie noodzakelijk om miltvuur, difterie, tetanus en andere infecties op te heffen.
Als beschermende functies zich ontwikkelen in het proces van vitale activiteit, dan worden een dergelijke immuniteit en zijn typen natuurlijk genoemd.
De actieve vorm heeft zo'n naam gekregen doordat het lichaam zelf resistentie tegen vreemde lichamen ontwikkelt. Deze soort wordt ook infectieuze immuniteit genoemd, omdat de vorming ervan plaatsvindt wanneer de ziekteverwekker het lichaam binnendringt en geïnfecteerd raakt.
Naast deze vormen zijn er verschillende andere vormen van immuniteit, die verdeeld zijn in kunstmatige en natuurlijke:
- steriele;
- niet-steriel.
Tot een steriel type behoren dergelijke immuniteit, waarbij na de genezen ziekte het lichaam de ziekteverwekker kwijt raakt.
Niet-steriel is een soort immuunafweer, waarvan de vorming niet gepaard gaat met de dood van bacteriën. Dit is typerend voor chronische ziekten, zoals brucellose, tuberculose, syfilis. Nadat de overgebrachte tuberculose in het lichaam mycobacteriën blijft, die gedurende het leven kunnen worden waargenomen, waardoor niet-steriele immuniteit wordt gevormd. Hoewel het veroorzakende middel levensvatbaar blijft, zal er een beschermende barrière voor het lichaam zijn. Wanneer een vreemd organisme sterft, treedt er een verlies van niet-steriele immuniteit op.