Niet-specifieke urethritis gaat gepaard met ontsteking van de urethra veroorzaakt door E. coli , staphylococcus, gardnerella, streptococcus, protea, enterobacteriën, adenovirussen of schimmels, dat wil zeggen micro-organismen die normaal in het menselijk lichaam leven.
En als zich bepaalde aandoeningen voordoen - een afname van de immuniteit, de ontwikkeling van allergieën, wanneer er een verschuiving optreedt in de balans van de urethrale of vaginale microflora, ontwikkelt zich niet-specifieke of bacteriële urethritis.
Symptomen van bacteriële niet-specifieke urethritis bij vrouwen
Er zijn geen duidelijke grenzen van de incubatietijd in niet-specifieke urethritis. De duur kan enkele maanden en meerdere uren zijn.
Als niet-specifieke urethritis optreedt in een acute vorm, zijn de manifestaties ervan meer zichtbaar voor de patiënt. In dit geval zijn er pijn in de onderbuik, evenals pijn en jeuk in de urethra. Bovendien kan er een groenige of gelige ontlading zijn met een onaangename geur.
Wanneer niet-specifieke urethritis een chronisch beloop krijgt, zijn de symptomen bijna afwezig. Het gevaar van de chronische vorm van de ziekte ligt in het feit dat het de ontwikkeling van cystitis, colliculitis, urethrale strictuur kan veroorzaken.
Wanneer een specifieke microflora is bevestigd aan niet-specifieke urethritis in de vorm van mycoplasma's, ureumplasmas, gonokokken , dan spreken ze van de ontwikkeling van secundaire urethritis.
Dan om een niet-specifieke urethritis te behandelen?
De belangrijkste behandeling voor niet-specifieke urethritis is antibiotische therapie. Bij de behandeling van deze ziekte worden antibiotica van cefalosporinen, macroliden, tetracyclines, fluoroquinolonen en sulfonamiden gebruikt.
Aan het begin van de ziekte worden middelen met een breed werkingsspectrum gebruikt en na het verkrijgen van gegevens over de gevoeligheid van het organisme voor antibiotica, vervangen ze deze met effectievere.
Bovendien worden aan de patiënt immunocorrectie medicijnen en vitaminen voorgeschreven. De acute vorm van niet-specifieke urethritis vereist aanvullend gebruik van lokale behandeling. Voor dit doel wordt de urethra gespoeld met een oplossing van furaciline.
De patiënt moet ook een speciaal dieet volgen, zware lichamelijke inspanning vermijden en seksueel contact beperken. Bij niet-specifieke urethritis wordt een seksuele partner (in tegenstelling tot een specifieke urethritis) behandeld als er geen secundaire microflora is bijgekomen.