Breuk van de hiel

Het hielbot is de grootste voetformatie en een van de meest duurzame in het menselijk lichaam. Daarom is hakfractuur uiterst zeldzaam en slechts 4% van alle gevallen van beschadiging van de botstructuur. In de regel gebeurt dit door een val of een sprong van een hoogte, op voorwaarde dat het op rechte benen landt. Minder vaak is de oorzaak van letsel een beroerte of overmatige druk.

Soorten en symptomen van een hielbreuk

De volgende soorten schade worden beschouwd:

  1. Een simpele breuk. Tegelijkertijd zijn er geen verplaatsingen, veranderingen in de weefsels van de gewrichten, ligamenten en pezen.
  2. Een breuk van matige ernst. Er zijn ontzettende botfragmenten, maar de gewrichten zijn niet beschadigd.
  3. Ernstige fractuur. Naast de verplaatsing van botfragmenten, worden gewrichten gedeformeerd, de integriteit van de pezen en banden wordt verminderd.

De gevaarlijkste variant van de beschreven verwonding is een fragmentarische hielbreuk met een verplaatsing.

Symptomatiek van schade wordt gekenmerkt door dergelijke tekens:

Ondanks dergelijke overduidelijke klinische manifestaties, zijn sommige patiënten zich niet bewust van een hielbreuk op de achtergrond van andere verwondingen na een val vanaf een hoogte (wervelkolom, spieren, gewrichten). Bovendien blijft de mobiliteit van de enkel over.

Hielbreukbehandeling

Therapie van het beschreven trauma moet individueel worden uitgevoerd, in overeenstemming met de ernst en de aard van de schade, de aanwezigheid van bijkomende stoornissen van de gewrichten.

De basis van de behandeling bestaat uit het herpositioneren van gebroken botfragmenten, indien aanwezig, en rigide fixatie met een langet of pleisterband gedurende een periode van 2-3 maanden. Elke belasting van de voet na een hielbreuk tijdens deze periode is volledig uitgesloten. Het slachtoffer kan alleen met krukken bewegen, afhankelijk van een gezond been.

Rehabilitatie na een hielbreuk

Herstel is extreem belangrijk bij de behandeling van een dergelijk complex en gevaarlijk letsel. Daarom wordt revalidatie individueel voor elke patiënt ontwikkeld en bestaat uit een reeks van de volgende effecten:

Bovendien moet voeding op de juiste manier worden georganiseerd, waardoor het dieet wordt verrijkt met voedingsmiddelen met veel eiwitten, calcium en silicium.