Door de tientallen eeuwen voor ons bereiken de citaten van de grootste denkers over zelfzucht. En ondanks de veranderingen die onze wereld heeft ondergaan, blijven de uitspraken van de oude filosofen nog steeds relevant. Bijvoorbeeld een citaat van egoïsme uit de verhandeling van de grote denker Aristoteles, die geloofde dat egoïsme niet in zelfliefde is, maar in groter dan het zou moeten zijn, de mate van deze liefde. De theorie van het egoïsme bevat vele tegenstrijdigheden. Sommige mensen beschouwen egoïsme als een deugd, een noodzakelijke eigenschap om geluk te bereiken, anderen geloven dat zelfzucht alleen interne verwoesting oplevert. Deze tegenstrijdigheid is duidelijk terug te voeren op citaten en aforismen over het egoïsme. Epictetus schreef dat alles doen voor zichzelf niet betekent dat het tegen het algemeen welzijn ingaat. Thackeray, aan de andere kant, geloofde dat uit alle ondeugden die een persoon vernederen, zelfzucht het meest gemene en verachtelijke is. De tegenstrijdigheid van het concept van egoïsme wordt benadrukt in het aforisme van Ambrose Bierce: "De egoïst is een man van slechte smaak, meer geïnteresseerd in zichzelf dan in mij." En hier is een citaat over het egoïsme van Yermolova, waarin de grens tussen rationeel egoïsme en destructieve eigenliefde wordt opgespoord: "Iedereen doet alles omwille van zichzelf. Slechts één op eigen kosten voor anderen en anders niet wil, en anderen voor zichzelf ten koste van anderen en anderszins niet in staat zijn. "
"Gezond" en "ziek" egoïsme
Aforismen onthullen niet alleen de essentie van egoïsme, ze benadrukken ook het enorme aantal betekenissen dat we in de notie van egoïsme stoppen. Deze vraag speelt ons hele leven een grote rol. Door de concepten van egoïsme en altruïsme te manipuleren, kun je de persoonlijkheid vernietigen of actieve weerstand veroorzaken tegen de onderdrukking van zijn 'ik' en absoluut het tegenovergestelde resultaat bereiken. Van kinds af aan wordt ons geleerd dat egoïsme een ondeugd is en de menselijke natuur heeft zo een eigenschap als angst om slecht te lijken in de ogen van anderen. Er is dus een hulpmiddel voor manipulatie gereed. Of een persoon doet wat ze van hem verlangen, of hij wordt een egoïst genoemd. Het kind begrijpt heel snel het mechanisme van dergelijke manipulaties en afhankelijk van zijn persoonlijke kwaliteiten wordt hij ofwel een manipulator ofwel een slachtoffer. Opgroeiend, blijft hij zich gedragen overeenkomstig het gedragsmodel dat hij in zijn jeugd ontwikkelde. Op basis van de vastgelegde noties worden relaties in het gezin opgebouwd en worden kinderen op de juiste manier opgevoed. Maar wat op het einde? Als het kind een manipulator wordt, dan is het een kwestie van destructief egoïsme. Hij bereikt zijn doelen door anderen te gebruiken, terwijl hij helemaal niet geeft om hun houding tegenover zijn acties. Zulke mensen hebben geen grenzen aan egoïsme, ze houden zich niet bezig met de gevoelens van geliefden en als gevolg daarvan blijven ze ofwel alleen of omringd door mensen die het haten. Als het kind de rol van slachtoffer op zich neemt, wordt hij meestal een altruïst, maar niet vanwege liefde voor zijn buren, maar vanwege de angst om afkeuring te veroorzaken. Zulke mensen stappen in het netwerk van manipulators en brengen hun leven door in een voortdurende strijd tussen de schuldgevoelens die ze gemakkelijk planten en proberen te stoppen met het onderdrukken van hun persoonlijkheid. Zulke mensen kunnen onderdanig zijn in de handen van manipulators, maar in een maatschappij komen waar niemand hen probeert te beheersen, ze proberen onbewust zichzelf te verdedigen, worden boos en wreed.
Er is dus zoiets als het gezonde egoïsme van een persoon. Zo'n zelfzucht impliceert liefde voor zichzelf en zorg voor zichzelf, maar begrip en respect voor anderen. Zulke egoïsten zullen nooit iets doen om de manipulator tevreden te stellen, maar als ze het nodig achten, zullen ze oprecht helpen zonder te wachten op goedkeuring en zonder angst voor schuld. Gezond egoïsme is compatibel met altruïsme, maar het is niet inherent aan opoffering, wat interne verwoesting veroorzaakt. Het altruïsme van het 'slachtoffer' is om ongemak en lijden te veroorzaken ten behoeve van anderen. Altruïsme van een gezonde egoïst impliceert aangename handelingen voor zichzelf en voor anderen. Een gezonde egoïst kan een manipulator en een slachtoffer zijn, maar alleen als ze zich de minderwaardigheid van het eerder aangenomen gedragsmodel realiseren. Bovendien zijn de manifestaties van egoïsme bij mannen en vrouwen net zo verschillend, en bijgevolg zullen manieren om egoïsme te bestrijden verschillen. begrijpen
Raak niet helemaal van egoïsme af. Gezond egoïsme is noodzakelijk voor een persoon voor een volledig leven en realisatie van zijn doelen. Je keuze en je mening verdedigen, maar tegelijkertijd de mening en keuze van andere mensen respecteren en erkennen, is een onderscheidend kenmerk van redelijk egoïsme.