Destructiviteit is een term die afgeleid is van het Latijnse woord destructio, wat in vertaling destructie betekent, een schending van de normale structuur van iets. In de psychologie duidt deze term op een negatieve houding van een persoon, die hij richt op bepaalde externe objecten (buiten) of, optioneel, op zichzelf (binnen), evenals gedrag dat overeenkomt met deze opvattingen.
Vernietiging: algemeen
Dr. Sigmund Freud geloofde dat destructiviteit de gebruikelijke eigenschap is van absoluut elke persoon, en geloofde dat het enige verschil ligt in waar dit fenomeen op is gericht. Eric Fromm in het werk "Anatomy of Human Destructiveness" is ervan overtuigd dat destructiviteit die naar buiten is gericht slechts een weerspiegeling is van wat naar binnen is gericht, en dus blijkt dat als de destructiviteit van een persoon niet op zichzelf is gericht, hij niet tot anderen kan overgaan.
Menselijke destructiviteit is een gevolg van het feit dat de persoon simpelweg de output van vruchtbare energie blokkeert, de verschillende obstakels op hun pad van ontwikkeling en zelfexpressie ziet. Het is vanwege het falen in de complexe kwestie van zelfrealisatie dat dit pathologische fenomeen ontstaat. Het is interessant, maar de persoon blijft ongelukkig, zelfs na het bereiken van de doelen.
Vernietiging en zijn oriëntatie
Zoals hierboven vermeld, kan destructiviteit naar buiten en naar binnen worden gericht. Laten we voorbeelden van beide typen bekijken.
Manifestaties van naar buiten gericht destructief gedrag kunnen als de volgende feiten worden beschouwd:
- de vernietiging van een andere persoon (moord), de vernietiging van zijn persoonlijkheid;
- de vernietiging van de maatschappij, enkele sociale relaties (oorlog, terroristische daad);
- vernietiging van waardevolle voorwerpen, bijvoorbeeld monumenten en kunstwerken (vandalisme);
- vernietiging van de natuurlijke omgeving (milieuterrorisme, ecocide).
Negatieve gevolgen zullen in dit geval vooral het externe object beïnvloeden, niet de persoon zelf.
De manifestaties van destructief gedrag naar binnen gericht, of autodestruction, omvatten:
- elk misbruik van mentaal actieve stoffen (drugsgebruik, alcoholisme, drugsverslaving);
- zelfmoord (opzettelijke fysieke moord op zelf en zelfvernietiging van een persoon);
- afhankelijkheid pathologisch niet-chemisch: internetverslaving, gokken (passie voor gokken), etc.
Er kunnen vele manifestaties zijn en ze dragen allemaal bepaalde schade, sommige groter, andere minder.
Destructief en destructief gedrag
Destructief gedrag is een gedrag dat destructief is voor een persoon, dat wordt gekenmerkt door aanzienlijke afwijkingen van bestaande psychologische en zelfs medische normen, waardoor de kwaliteit van het menselijk leven ernstig wordt aangetast. Persoonlijkheid stopt met het kritisch beoordelen en beoordelen van hun gedrag, er is een verkeerd begrip van wat er gaande is en cognitieve vervorming van perceptie in het algemeen. Als gevolg daarvan neemt het zelfrespect af, allerlei emotionele stoornissen ontstaan dat
Vernietiging op zichzelf is aanwezig in absoluut elke persoon, maar manifesteert zich alleen in moeilijke, moeilijke, misschien cruciale momenten van het leven. Vaak gebeurt dit bij adolescenten die, naast de problemen van de leeftijdsgebonden psyche, nog steeds last hebben van leerproblemen en complexe relaties met de oudere generatie.
In sommige gevallen zijn destructieve persoonlijkheidsveranderingen mogelijk, die bestaan in de vernietiging van de eigenlijke structuur van de persoonlijkheid of, als optie, van bepaalde componenten ervan. Er zijn verschillende vormen van dit fenomeen: de vervorming van motieven van gedrag, de vervorming van behoeften, veranderingen in karakter en temperament, de schending van volitional behavior management, inadequate zelfwaardering en problemen in de communicatie met anderen.