Ontsteking van de twaalfvingerige darm - symptomen en behandeling

Problemen met het functioneren van het spijsverteringsstelsel manifesteren zich niet altijd onmiddellijk. Sommige ziekten kunnen pas na vele jaren plaatsvinden. Chronische duodenitis verwijst naar deze categorie ziekten - tekenen van het ontstekingsproces lijken niet voor iedereen. Laten we het hebben over het herkennen van de ontsteking van de twaalfvingerige darm, omdat de symptomen en de behandeling nauw met elkaar samenhangen.

De belangrijkste tekenen van ontsteking van de twaalfvingerige darm

Tot op heden is er een uitgebreide classificatie van soorten duodenitis, gebaseerd op de locatie van de ontsteking, het gebied, de aard van het verloop van de ziekte en de oorsprong ervan. De meest voorkomende is chronische ontsteking van de duodenale mucosa, die asymptomatisch is. Acute en secundaire duodenitis kunnen zich manifesteren door bepaalde tekenen:

Hoe ontsteking van de twaalfvingerige darm te behandelen?

Dieet met ontsteking van de twaalfvingerige darm speelt een primaire rol. Met zijn hulp, als u de ziekte niet kunt genezen, verbetert u de prognose aanzienlijk. Hier zijn de basisregels voor voeding voor elke vorm van duodenitis:

  1. Alle voedsel moet pasteuze of vloeibaar zijn.
  2. De temperatuur van voedsel varieert van kamertemperatuur tot 30-35 graden.
  3. Zout en specerijen worden niet gebruikt.
  4. Bereidingswijze - koken, stomen.
  5. Fruit en groenten worden strikt gemalen na warmtebehandeling.
  6. Zoet, melig, gefrituurd, gerookt - uit te sluiten.

Zo'n dieetplan is meestal afhankelijk van 10-20 dagen, daarna kun je een minder streng dieet volgen. Bij secundaire duodenitis geassocieerd met het werk van de lever en galsteen, wordt tabel №5, of №5п met pancreatitis weergegeven. Tabel 1 en 1b zijn geschikt voor patiënten met maagzweren. Met verminderde zuurgraad van maagsap, wordt dieet nr. 2 aanbevolen.

Voor medicamenteuze behandeling van ontsteking van de twaalfvingerige darm worden generieke geneesmiddelen gebruikt samen met geneesmiddelen die de symptomen verlichten. De eerste categorie omvat:

De aard van de therapie wordt telkens afzonderlijk gekozen, afhankelijk van de kenmerken van het verloop van de ziekte.