Lycanthropy is een van de meest mysterieuze verschijnselen van de moderne psychiatrie. Deze ziekte kwam uit de Middeleeuwen, waarin het werd gevreesd en als een realiteit werd beschouwd. De moderne manifestatie is verstoken van tekenen van mystiek, maar het heeft volwaardige klinische symptomen en een behandelingsmechanisme.
Lycanthropy - wat is het?
Elke psychotherapeut of psychiater kan een vraag beantwoorden over wat lycanthropy is. Dit is een stoornis van zelfperceptie en gedrag, wat suggereert dat de eigenaar zichzelf als een dier beschouwt of zijn eigen gewoonten vertoont. Banal-overreding werkt hier niet, omdat de patiënt oprecht gelooft in zijn tweede "ik", gezien de "unmaskers" als leugenaars.
In de Middeleeuwen weigerden artsen dit obsessieve syndroom als een ziekte te beschouwen. "Behandeling" betrof de kerk, suggereerde onder haar de gevangenschap in het klooster of verbranding op de brandstapel. Dit heeft niet bijgedragen aan de studie van het syndroom, dus er is relatief weinig bekend over. De moderne instelling van Groningen in Nederland bestudeert deze aandoening en verzamelt alle bekende gevallen.
Lycanthropia-ziekte
Klinische lycanthropie wordt veroorzaakt door de schending van bepaalde delen van de hersenschors die verantwoordelijk zijn voor beweging en sensatie. Met behulp van de sensorische schil van de hersenen vormt een persoon een representatie, zowel over de omringende wereld als over zichzelf. Defecten van de schaal stellen de eigenaar van het syndroom in staat om zichzelf als een dier te beschouwen en zijn gedragsgewoonten te visualiseren.
Lycanthropie van psychische aandoeningen
Het is de moeite waard om te erkennen dat lycanthropie bij mensen (van het Griekse 'lycos' - de wolf en 'anthropos' - man) inderdaad een mentale stoornis is. Voor de psychologie heeft het een indirecte relatie: deze ziekte kan geen tijdelijke onevenwichtigheid zijn op basis van stress of verminderde zelfwaardering . "Weerwolven" hebben altijd paranoïde onzin, acute psychose, bipolaire persoonlijkheidsstoornis of epilepsie.
Lycanthropy - symptomen
Weerwolfsyndroom, vanwege zijn zeldzaamheid en weinig studie, heeft een vage lijst van symptomen die gemakkelijk worden toegeschreven aan een hele lijst van mentale misvormingen. Ongeacht hoe uniek lycanthropy is, de tekenen zijn vergelijkbaar met schizofrenie:
- Obsessieve gedachten . De patiënt is ervan overtuigd dat hij een vertegenwoordiger van de dierenwereld is of weet hoe hij er naar believen in kan veranderen.
- Chronische slapeloosheid en activiteit 's nachts . Mensen met dergelijke aandoeningen slapen niet veel, maar helemaal niet omdat ze 's nachts werken.
- Wens je 'geheim' te delen met de wereld . De patiënt rechtvaardigt alle acties met zijn tweede "ik" en is niet bang om vrienden en kennissen erover te vertellen.
Hoe te herstellen van lycanthropy?
Een gespecialiseerd geneesmiddel voor lycanthropy is nog niet uitgevonden. Haar symptomen zijn gedempt op dezelfde manier die vergelijkbare ziekten behandelen met een verstoorde perceptie van haar persoonlijkheid. Deze omvatten antidepressiva van verschillende sterkte, medicijnen voor slapeloosheid en regelmatige gesprekken met psychotherapeuten. Helaas kan de ziekte worden gestabiliseerd, maar niet volledig genezen.
Psychiaters zijn nog steeds bekend met alle mogelijke manifestaties van lycanthropie, omdat het niet minder divers is dan de dierenwereld. Mensen - "weerwolven" komen minder vaak samen of vermijden ontmoetingen met artsen, onbewust gissen naar de buitengewone aard van hun ziekte. Het is moeilijk te behandelen, maar gemakkelijk te controleren door artsen.
Is lycanthropy een mythe of een realiteit?
Geschillen over de vraag of er lycanthropy is en hoe wijdverspreid het is, worden regelmatig onder artsen uitgevoerd. Hierin lijkt het op porfyrie, een vampierziekte veroorzaakt door genetische afwijkingen veroorzaakt door huwelijken tussen familieleden. Hiermee wordt de productie van hemoglobine verbroken, wat een snelle vernietiging van de huid veroorzaakt onder invloed van zonlicht.
Porfyrie en lycanthropie zijn vergelijkbaar omdat ze eerder werden beschouwd als kenmerken van het karakter van sprookjesfiguren. Met de ontwikkeling van medicijnen bleken mythen en de 'horrorverhalen' van kinderen de echte problemen met de gezondheid overdreven. Weerwolfsyndroom werd in 1850 als een schending van de psychologie beschouwd: vanaf dat moment telden artsen 56 mensen die zichzelf beschouwen als weerwolven, in staat om te veranderen in een wild of huisdier.
Lycanthropy - echte gevallen in onze dagen
Een dergelijke ongebruikelijke ziekte van lycanthropie, waarvan de echte gevallen niet zo vaak voorkomen, zorgt ervoor dat mensen zich associëren met de wolf. Van de 56 gevallen hadden er 13 betrekking op het feit dat de patiënt zichzelf als een dier beschouwde en botweg weigerde te geloven in zijn 'menselijke' oorsprong. De rest van de "weerwolven" was ervan overtuigd dat het slangen, honden, katten, kikkers of bijen waren. Artsen zijn verrast om toe te geven dat ze er vertrouwen in hadden dat ze met een groot aantal patiënten te maken zouden krijgen.
De meest bestudeerde blijft het weerwolf-syndroom, ingehaald door de Spaanse seriemoordenaar Manuel Blanco, die in 1852 naar de artsen kwam. Hij liet het gerecht erkennen dat een deel van de misdaden gepleegd was door de wolf waarin hij zich wendde. Probeerde de psychiaters te overtuigen van zijn juistheid, hij toonde hen denkbeeldige tanden en eiste alleen rauw vlees voor de lunch. Toen hij in de spiegel keek, zei Manuel dat hij daar een wolf zag.