Waarom luisteren mijn kinderen niet naar me en snappen ze?

Tijdens het baren en na het opvoeden van een kind hopen ouders terecht op dankbaarheid, maar meestal ontvangen ze in verschillende stadia van opgroeien ongehoorzaamheid en zelfs agressie.

Het eenzijdige antwoord op de vraag waarom het kind constant schreeuwt, klikt op de ouders en gehoorzaamt niet, niemand kan geven. Per slot van rekening zijn er in elk geval redenen hiervoor, maar laten we proberen de meest voorkomende daarvan te bekijken.

Waarom luisteren kinderen niet naar hun ouders?

Baby's, vooral op de leeftijd na twee jaar, weten gewoon niet hoe ze hun negatieve gevoelens en emoties op een andere manier kunnen uiten. Dat is de reden waarom kinderen, in de vorm van protest, hun moeder niet gehoorzamen als ze vinden dat ze gelijk hebben. De weg van ongehoorzaamheid en hysterie is de enige die voor hen beschikbaar is dan ze actief gebruiken. De uitweg uit deze situatie kan alleen vriendelijkheid en begrip van de kant van de ouders zijn, maar geen straf.

Veel ouders zijn verbaasd: "Waarom luisteren mijn kinderen niet naar me en grijpen ze me letterlijk naar de grond?". Reeds op de vroege schoolleeftijd kan onbeschoftheid als antwoord op een gemeenschappelijk verzoek het kind de gebruikelijke impotentie geven. Nadat al het kind, zelfs een tiener, zich realiseert dat hij volledig afhankelijk is van de ouders, maar onafhankelijk wil zijn, niet wetend hoe.

Hoe kan ik hem helpen?

Ja, ja, het is het kind, en via hem en mijzelf. Hij lijdt aan zijn slechte gedrag en hij, en niet alleen dichte. Allereerst is het noodzakelijk om een ​​dialoog tot stand te brengen en op elke leeftijd. Alleen rustige, opzettelijke woorden van volwassenen en een oprecht begrip van de ervaringen van een zoon of dochter kunnen de situatie veranderen.

Als je niet begrijpt waarom het kind de eerste keer niet gehoorzaamt, luister dan aandachtig naar hem. Misschien wil hij hiermee aangeven dat hij een gespannen situatie heeft met een van zijn familieleden of leeftijdsgenoten, en hij probeert dus de mensen die het dichtst bij hem staan ​​te betrekken bij het oplossen van het probleem, maar niet via verzoeken, maar op zo'n onaangename manier.

Wanneer het moeilijk is om de acties van een kind te begrijpen en het absoluut noodzakelijk is om actievere maatregelen te nemen dan een praatje van hart tot hart, doe het dan niet door lichamelijke straf, die de groeiende persoonlijkheid onderdrukt, maar het genot ontneemt. Dit is een effectieve methode, maar het moet duidelijk worden nageleefd en het gekozen pad niet uitschakelen.